Do bische platt Pfälzisch mit Wolfgang Ohler: Wie amerikanische Musik und Kleidung die Zweibrücker prägte

bildschirmfoto 2019-06-12 um 17.12.51

De Amis hat am Pay Day die Ixemer Stroß ganz allen gehört. Unn de Franzose hann mir Lauser e scheens Liedche gesung.

Dreißisch Johr schunn is des her, dass die Amis die Kaserne drowwe uff’m Kreizbersch fer immer un ewisch zugesperrt hann. Ich hab grad dran denke misse, wie ich geles hab, dass sich die Zivilbeschäfdischde bei de US-Armee mol widder gedroff hann. Ich denk immer gern an die Amizeid serick. Obwohl mir domols fransesischie Zon ware, hann doch die GIs in unsrer Stadt de Ton angebbt. Sie hann halt de Dollar gehat un net demit geknausert. Die Franzose degeje ware arme Schlucker. „Was is des: ennie Flasch Cola un e Dutzend Strohhalme?“, hat’s geheeß. „Ei e franzesisches Kommando uff’m Ausfluch.“ Wann se dorch die Stadt maschiert sinn nuff zu de Rood Kasern, sinn mir Lauser neeweher un hann gesung:

Links, links, links,

hinnerm Hauptmann stinkt’s.

De Mussiee hat in die Hosse geschiss,

Babier, Babier, Babier!
Aller, sie hann’s zum Glick net vestann un mir unser Spaß gehat. Die Amis degeje ware unser Helde, schunn wejem Schuwinggam, des se uns geschenkt hann. Am Payday hat ne die Ixemer Stroß gehört, un sie hann de Fraulein-Blues gesung:

In de Bar Blue Saloon

hann die Girls viel se duun.

De Oklahoma Billy

liebt sei Schätzje Lilly,

die Ann pussiert de Pedro

aus New Mexico.

De Joe aus Arizona

saat zu seiner Mona:

Come on, let’s gonna!
Die Musik un die Klamodde, alles war amerikanisch. Was war des e Fescht, wie ich beim Sinn die erschde Bluejeans kaaf kriet hab, do war ich verzeh. Allerdings hammer die Amihose net in die Schul anziehe derfe, des war vebott. Bis eenes Daas mei Klassekamerad Friedhelm trotzdem in Jeans un karrierdem Holzfällerhemd erschien is. Unser Klasselehrer Götze hat e knallroder Kopp kriet un gekrisch, de Friedhelm sollt sich nimmie in so Rowdyklamodde blicke losse. Dodruff hat de Friedhelm bloß gewaad: Was’m Professor – so hammer die Lehrer im Gymnasium domols genennt – infalle dääd, sei Vadder so se beleidische; der wär nämlich e Ami, un vun dem hätt er die scheene Sache. Em Götze hat’s die Sprach veschlaa, un er hat ganz kleenlaut gemennt, des wär dann ebbes anneres. Am nächschde Daa hammer all minanner unser Jeans angehat, un glei war unser Aussprach im Englische viel besser.

Eenes Daas is im Nachbarhaus e kanadischie Familie ingezoo, un ich hab meine Aue net getraut. Die Dochder bildhibsch un mit em blonde Perdeschwanz, was willsche meh; un was es Beschde war: Sie hat Diana geheeß, genau so wie im Hit vum Paul Anka:

I love you with all my heart,

and I hope we’ll never part,

please stay with me, Diana!
Aller, es Diana is net geblibb, awwer die Schallplatt hab ich heit noch.

x