Mundartglosse 
Guck mol do: Dibladenie-Blues
Wann isch Dibladenie seh, werr isch immer ä bissl wehmiedisch. Mir fallen dann die Heerschare vun roode, weiße odder rosafaawische Blanze uff de Friedheef ei
Bitte loggen Sie sich ein um den Artikel im Klartext zu sehen.
un ishc frcooh ihcm,s s;owqrei&su edi lBumm ttoh haefcsf ekn,ne sicsh vro &;laum rpaa hJro iuasq rweiw hctNa uasiq fuf sdjee eedwdz rabG ez leuhg.cmgs
eog,niBe era,inGe iuchFse a&ndhs; emnralnanil nis se uff de frhedFiee nhobei wduoahsgercs. uW mre ghtgeuig ndas&;h ixn eiw el.nb